Noordelijke tak betuwelijn, doortrekking A15, tweede stadsbrug Nijmegen, verbreding A50, aanleg N837, trambaan Nijmegen-Arnhem, aanleg betuws bedrijven park, spoor overslag punt. Het gebied tussen Arnhem en Nijmegen krijgt het nog zwaar te verduren. Sinds deze week staat de doortrekking van de A73 weer in dat rijtje. In de Nijmeegse politiek lijkt er draagvlak. Laat dit nu net het gebied zijn waar ik en 50.000 anderen nu wonen.
De lobby werkt goed: behoefte aan woningbouw is groot (nieuwe woningen) in het gebied, die mensen moeten er dan ook wel kunnen werken (op nieuwe bedrijventerreinen) en natuurlijk moeten er dan meer mogelijkheden komen om de mobiliteit (nieuwe wegen) op peil te houden. Anders willen de mensen er niet wonen. En als mensen er niet willen komen wonen kunnen we al die plannen niet financieren. Een redenering gericht op groei.
Het doet me denken aan het verhaal van die Betuwse fruitboer, die een kleine boomgaard bezat. Hij verdiende genoeg en kon een groot deel van de dag op een stoel in zijn boomgaard zitten om te genieten van zijn kinderen die daar rondliepen. Om een dag kwam er een fabrieksdirecteur die aangaf dat de fruitboer moest uitbreiden. Waarom vroeg de fruitboer? De directeur antwoordde: Ik kan je fruit ook gebruiken voor appelmoes, als je uitbreidt kun je personeel aannemen, veel geld verdienen, waardoor je uiteindelijk een voorman aanneemt die je al het werk uit handen neemt zodat je van je rust kunt genieten. De fruitboer dacht even na en zei toen: Maar is dat niet precies wat ik nu al doe?
Feiten zijn anders: Veel kantoorpanden staan leeg, revitalisering van bestaande bedrijventerreinen kan veel plaats vrijmaken om bedrijven te vestigen. Veel woningen staan op dit moment leeg en na 2025 loopt de behoefte aan bedrijventerreinen en huizen structureel terug. Veel investering worden afgeschreven in 30 jaar en de vraag is of de huidige geplande investeringen niet een brug te ver zijn.
Als de lobby om dit gebied met meer bedrijven, bewoners en wegen te vullen succesvol wordt, leidt dat tot meer leegstand en krimp op andere plaatsen. Als de lobby is gebaseerd op wishfull thinking zitten we straks in de gebied met leegstand, vervallen bedrijventerreinen en leegstaande kantoren.
Ik schat zelf dat risico vrij groot in. Daarom moet er een verandering van denken tot stand worden gebracht. Niet meer denken in grote woonwijken, grote bedrijventerreinen en kantoorcomplexen zoals dat nu nog steeds het geval is. Van kwantiteit naar kwaliteit. De financiële ruimte die er nu nog is gebruiken voor kwalitatieve verbeteringen in het gebied, zodat dit gebied in de toekomst inhoudelijk aantrekkelijk blijft voor mensen om zich te vestigen en zo krimp te voorkomen.