November drugsmaand.

November heeft al allerlei functies gehad. “maand van de” heiligen, spiritualiteit, wereldmuziek, internationale solidariteit en nog veel meer.

In het verlengde van het bovenstaande is het dan ook niet vreemd dat in de regio Arnhem Nijmegen  gemeenten November nu uitroepen tot drugsmaand.

Ik kan me er van alles bij voorstellen: Een wiet proeverij op “het plein” voor het gemeentehuis in Elst, excursie naar de Vlaamse Gas in Nijmegen, bezoek aan de drugsboot in Arnhem (oh is die inmiddels weg? Jammer, gaf in ieder geval mooie beelden). Eindelijk dus eens een progressief initiatief vanuit de regio!  De rotary brengt een bezoekje aan Curacao om te kijken hoe ze het daar doen en zo is na november iedereen een stuk wijzer en lichter in het hoofd. Een goede voorbereiding op de zware december maand.

Nu even zonder gekheid, aandacht voor drugsmisbruik is belangrijk, de activiteiten die zijn gepland klinken interessant: een drugsshow, interactief theater op middelbare scholen en cursussen ‘nee zeggen tegen groepsdruk’. Verder krijgen de ouders van kinderen onder de zestien die drugs in hun bezit hebben een brief thuis.

Toch roept de grote aandacht voor de negatieve gedragingen van jongeren een dubbel gevoel bij me op. Drugs, alcohol, vandalisme, bestrijding, rondhangen, overlast. Het zijn allemaal woorden die steeds vaker met jongeren worden verbonden. We zien jongeren meer en meer als ‘een probleem’ en dat roept weerstand bij me op,  daar wil ik me tegen verzetten.

Overbetuwe is een gemeente met veel jongeren en dat zal door de voortdurende woningbouw ook nog wel een tijd zo blijven. Bij het inrichten van de gemeente moeten goed aandacht hebben voor wat jongeren willen. Zo mogelijk moeten we initiatieven die ze nemen ondersteunen. Ze via hun eigen kanalen benaderen en bevragen en dan ook laten zien dat je werkelijk wat met hun ideeen doet. De dorpsraad van Heteren schijnt op hyves al wat ervaring, hiermee te hebben, misschien een goed initatief om gemeentebreed op te pakken. JongerenDenktankOverbetuwe.hyves.nl?

Het is bijna november. Als schorpioen associeer ik zelf de maand november met ouder worden. Met name 19 november is daarin een cruciale dag. Het is ook de maand dat veel gemeentelijke begrotingen weer worden vastgesteld. Het is een maand waar in doorgepakt moet worden. Dat ga ik doen.

Pre-emptive strike in Prinsenhof?

Meer en meer kiest de overheid ervoor om restricties te leggen in de bewegingsvrijheid van burgers. Een repressief beleid wordt steeds nadrukkelijker en zonder scrupulus gevolgt. Dit kan leiden tot een “pre-emptive strike” beleid op micro niveau. Het is daarom belangrijk om waakzaam te blijven bij deze ontwikkelingen en daar waar nodig actie te ondernemen.

De gemeente Overbetuwe kiest ervoor om jongeren niet meer toe te laten op een openbaar speelterrein tussen 22 en 8 uur. Het is onduidelijk of alle andere middelen die tot structurele oplossingen leiden zijn uitgenut en of hier niet gekozen wordt tot een makkelijk lijkende weg, die leidt tot criminalisering van een groep jongeren. In Irak heeft een dergelijk beleid vooralsnog niet geleidt tot successen.

GroenLinks Overbetuwe heeft vraagtekens bij het nut en de noodzaak van toegangsverboden bij openbare terreinen in de gemeente Overbetuwe. Enerzijds hebben deze vraagtekens betrekking op de principiële kant van de zaak. Namelijk vinden wij het toepassen van toegangsverboden op deze wijze een niet een fundamentele inperking van de bewegingsvrijheid van burgers en is dit de wijze waarop wij in onze samenleving overlast door groepen burgers willen aanpakken? Anderzijds hebben wij vraagtekens bij de praktische invulling van deze zaak. Helpt het toegangsverbod bij het doel dat de gemeente ermee na streeft? Is het middel niet erger dan de kwaal?

We stellen vragen over

De aanleiding

De regelgeving

De praktische toepasbaarheid

Onvoordelige zij-effecten

Het vervolgtraject

GroenLinks Overbetuwe gaat ervan uit dat het teruglopen van overlast in een Winterse periode niet automatisch leidt tot een positieve evaluatie en wij vragen het college om voordat deze proef een grootschaliger vervolg krijgt dit besluit in één van de commissies te bespreken, gaan ervan uit dat het college daarmee in kan stemmen.

Door op deze wijze vragen te stellen probeert GroenLinks het college op een vroegtijdig tijdstip aan te tand te voelen over de gemaakte keuzen en een discussie op te starten over de wenselijkheid van de ingeslagen richting.

Avondklok: Prinsenhof bezocht.

Het veldje maakt een desolate indruk, als ik er met de fiets op rijd. Het is gelegen achter een wijkje met kleine woningen, waar naar mijn inschatting voornamelijk de nog zelfstandige ouderen van Elst wonen. Op het eerste zicht niets bijzonders: Een voetbalplein met twee doelen; een speeltuin voor de jongeren. Dé ideale plek om als jongere te vertoeven.

Tegen het hek achter één van de doelen zie ik vanuit de verte een iets blauws dat mijn aandacht probeert te trekken. Dichterbij gekomen blijkt dat dat het bewuste bordje is dat er voor moet zorgen dat de jongeren (en eventuele anderen) hier tussen 22.00 en 8.00 uur niet meer zullen rondhangen. Er dreigt, bij een succesvolle pilot, tal van dit soort bordjes in onze gemeente gaan verschijnen.

Zelf zit ik in dubio, is dit nu een praktische maatregel t.b.v. het voorkomen van overlast van jongeren? Of is het een fundamentele opschuiving in de beperking van de bewegingsvrijheid van de burger. Weegt het één op tegen het ander?  Is dit een eerste stap naar een paragraaf in de algemene plaatselijke verordening die aan gaat aangeven dat het verboden is om je na ’s avonds 22.00 uur met meer dan twee personen buiten te bevinden of is dat weer overdreven?

Als het gaat om een praktische oplossing moet ik het praktisch benaderen. De mensen die ik aanspreek verwachten weinig van het bordje, weinig van de gemeente en weinig van de politie. Ze hebben wel terechte bezwaren tegen de situatie die is ontstaan. De vraag is wel wat de rechtskracht van het bordje is als de jongeren zich net buiten het veldje bevinden achter de houten ingang of in de speeltuin bijvoorbeeld. En natuurlijk de mogelijkheden om te handhaven.

De aard van het afval in de struiken rondom het plein maakt duidelijk dat de plek ook wordt gebruikt voor om flink wat bier naar binnen te gieten. Het beeld dat in mijn hoofd ontstaat staat me tegen en ook ik vind op grond van dat beeld dat deze situatie moet veranderen. Net als de documentaire eergisteren over sex in kelderboxen, moeten we ons echter afvragen wat de jongeren beweegt om zich op deze manier te gedragen en te uiten. Het is duidelijk dat ze dit niet als “hun plek” zien, daarvoor gaan ze er te onbehouwen mee om en doen ze te veel om hun vrijheid hier op het spel te zetten.

De meiden die op dat moment het veldje oprijden, zul je hier ’s avonds niet vinden. Krantenberichten worden door meer mensen gelezen. Ze zijn er op uit getrokken om een werkstuk te maken t.b.v. hun school. Praktijk gericht leren. Ook dat zijn de jongeren die we hier op straat tegenkomen.

Ben benieuwd of ik hier vanavond ook anderen tegenkom.

Avondklok, stoere taal en speelveldjes

Jongeren in aanraking met Justitie?

Soms wordt je het vinden van een onderwerp wel erg makkelijk gemaakt. Na Rotterdam, Nijmegen en Utrecht (en Goma) heeft nu ook Elst zijn avondklok. Wie tussen 22.00 uur en 8.00 uur het speelveld op de Prinsenhof betreedt riskeert een boete. Na de loktiener spreekt Overbetuwe opnieuw stoere taal als het gaat om jongerenbeleid.

Strikt genomen is er geen sprake van een avondklok. Een avondklok stelt dat een groep mensen (klein of groot) zich binnenshuis moeten bevinden op een bepaald tijdstip. Er is eerder sprake van een samenscholingsverbod, maar ook dat is stoer genoeg om te passen binnen het beleid. De gemeente heeft één en ander samen met buurt, politie en het jongerenwerk besloten om de overlast in de buurt te verkleinen. “Het gaat om een proef, speelveldjes leiden tot overlast in Overbetuwe”.

Als dat niet helpt kan de gemeente nog overgaan op een verblijfsontzegging en eventueel kan een echte avondklok worden gesteld waarbij een specifieke groep jongeren verboden wordt om op bepaalde tijdstippen buiten te zijn. Ik ben benieuwd wanneer men zijn toevlucht gaat nemen tot repressieve actie: het hinderlijk volgen van overlast veroorzakende personen.

Het is echt wel leuk in Overbetuwe hoor, al denk ik soms dat voor jongeren in onze gemeente dat anders geldt.

Het bericht roept weer eens meer vragen op dat het antwoorden geeft. Tijd om het college aan de tand te voelen.

Op zoek naar de lol. Zoek mee.

In veel gemeenten, ook in de gemeente Overbetuwe, zijn jongeren tussen de tien en zestien jaar een ondergeschoven kindje, letterlijk en figuurlijk. Te oud voor de speelveldjes, te jong voor serieuze aandacht als (probleem)groep. Als we niet uitkijken spoelen we het kind met het badwater weg.

Hun leefomgeving wordt steeds saaier, spannende plaatsen i.v.m veiligheid opgeheven. Groenvoorzieningen worden gesnoeid om zicht te houden op wat zich erachter afspeelt. Na de film voor boven de zestien steeds minder gemakkelijk, alcohol, roken en blowen steeds minder een optie. De samenleving wordt repressiever en intoleranter als het gaat om wat van deze groep wordt geaccepteerd. Scholen richten zich steeds meer op hun kerntaken en het behalen van benchmarks. Spontaniteit, creativiteit en diversiteit worden steeds minder gestimuleerd.

Is dit een reëel herkenbaar beeld of een eenzijdige visie gebaseerd op selectief shoppen in onze samenleving? Kan iemand het mij zeggen en wat doen we er aan? Op zoek naar lol, fun, ludic. Zoek mee!!

GroenLinks heeft in zijn nieuwe concept programma van uitgangspunten de volgende wensbeelden en observaties opgenomen als het gaat om kinderen:

• Het is prettig leven als er in de drukke stad voldoende parken en speelplaatsen zijn voor kinderen.
• Dat begint bij goed onderwijs dat kinderen opleidt tot vrije en verantwoordelijke burgers die betrokken zijn bij hun omgeving en de wereld en die sterk staan in het leven.
• In een rijk land als Nederland groeien bovendien nog honderdduizenden kinderen op in armoede en met een sociale achterstand, waardoor zij minder kansen op ontplooiing hebben dan hun bevoorrechte leeftijdsgenootjes.
• Parken en speelplaatsen voor kinderen krijgen de hoogste prioriteit in de ontwikkeling van onze steden.
• Het onderwijs wordt zo ingericht dat kinderen en jongeren zich kunnen blijven ontwikkelen.
• De kinderen van Jan en Aisha gaan naar dezelfde school en maken net zoveel kans op het halen van hun diploma.

Dat klinkt nog niet als ludic, to serious. Laten we met die Parken en speelplaatsen beginnen. In de Volkskrant van afgelopen zaterdag vond ik een voorbeeld dat wat mij betreft richting de positieve kant aanleunt: In Rotterdam heeft een architecten bureau de stad een Wiek Kado gegeven, dat leidt tot Mikado met wieken oftewel de wikado. Een speelplaats gemaakt van de rotoren van oude windturbines.

Wikado

Maar zoals een zekere Leonora al aangeeft: “zitten die kinderen hier nu echt op te wachten. Volgens mij zijn die blij met een schobberplek, waar ze vuil kunnen worden, in bomen kunnen klimmen, hutten kunnen bouwen, met water spelen. Geef die kinderen wat pure natuur! en geen strakke “design” speeltuin!”

Wat is fun?

Ik weet nog dat ik als kind door een bijna drooggevallen sloot naar huis marcheerde met de kreet “wij zijn de moddermannen”. Ik weet nog dat ik als tiener met een vriend tussen een berg omgekapte bomen speelde, in mijn herinnering zijn ze twee meter dik. Ik weet nog dat ik in en rondom een oude molen met de jongens en meiden uit de buurt de spannendste avonturen beleefde. Wat weten mijn kinderen over dertig jaar nog?

Aan dit soort “onveilige” situaties, beleven kinderen, lol, fun, ludic. Ik ben op zoek naar meer goede voorbeelden in onze steden en dorpen. (de kinderen in) Overbetuwe heeft er behoefte aan.

Hangplek, telefoon en kunst

Wat is de overeenkomst tussen deze drie woorden? Weet u het al? Het lijkt iets met jongeren te maken, maar kunst lijkt dan een vreemde eend in de bijt. Het is het begrip mobiel. Ja ook kunst is mobiel. De verschillen? Mobiele kunst bestond reeds in de prehistorie; mobiele telefoontjes hebben we nu tientallen jaren en een mobiele hangplek komen we nu recent tegen in de begroting van de gemeente Overbetuwe. Bij een hangplek kan ik me van alles voorstellen. Je hebt ze in alle soorten en maten:

Een mobiele hangplek, ook wel mobiele ontmoetings plaats genoemd (MOP; wat een mop), was mij tot nu toe onbekend. Nu ken ik wel “te koop” bordjes. Hangjongeren maken die in onze wijk redelijk mobiel. Als je dan ’s ochtends uit je raam kijkt staat je huis plotseling te koop. Dat verhoogt wel weer de mobiliteit. Die hangplek staat dus iedere ochtend weer ergens anders? Overbetuwe krijgt drie van die plekken, voor €30.000 euro.

Gelukkig geeft google enige uitsluitsel.

Amersfoort: Lekker chillen, een dvd’tje kijken of gamen: jongeren kunnen dat in de mobiele hangplek, een omgebouwde, grote bestelbus. Er zijn vier tv-schermen, twee spelcomputers en allerlei spelletjes in deze bus.

Of de gemeente hetzelfde voor ogen heeft als Amersfoort vraag ik me af, maar wat dan?

Als jongeren ontmoetings plaats (JOP) zijn ze wel weer veelvuldig terug te vinden: voor wie zich verder wil verdiepen.

De eerste mobiele hangplek zou op 20 oktober 2007 in Eindhoven zijn geplaatst en is onverwoestbaar. Dat zou ik er niet op een bordje bijzetten. Ruimtelijk vormgever Rogier Martens heeft er een jaar lang mee langs gemeenten moet leuren.

Op zijn site publiceert hij ook een foto en weten we eindelijk hoe ie eruit ziet:

Een kunstig object waarin je ook kunt bellen. Wat het verband tussen hangplek, telefoon en kunst weer een stuk sterker maakt. Ik ben voor, van mij mogen ze morgen komen.

Station Elst-Bemmel

Burgemeester De Vries van Lingewaard timmert aan de weg. Of moet ik zeggen “het spoor”. Zijn laatste idee om de naam van Station Elst te wijzigen in Elst-Bemmel wordt op de website van de Gelderlander niet echt positief door de inwoners ontvangen: Station Elst-Bemmel. Eerder voerde hij alle strijd tegen het alcohol gebruik binnen de gemeente Lingewaard. Hij blijkt dus ook een weblog te hebben. En dan wordt het interessant. Zoveel politieke weblogs zijn er niet in deze contreien. Lees hem hier. Een beetje teleurstellend is het wel. We zien alleen het laatste bericht en géén datum. Maar goed het is en blijft een weblog en zover is mijn eigen burgemeester Tuijnman bij mijn weten nog niet gekomen, jammer.

Jongeren en Alcohol een belangrijk thema. De nieuwe trend lijkt er één van no-nonsense te zijn. Spreek u kinderen aan, niet vrijblijvend. Geef aan wat je accepteert en wat niet. Het softe gedoe is uit, ze zelf laten ontdekken waar hun grenzen liggen is iets van de vorige eeuw. Vandaag was de burgemeester van Drachten nog in het nieuws. Hij wil de derde helft in sport-kantines net zo lang laten duren als de eerste en tweede helft. Misschien een idee voor De Vries? Misschien moeten we dan ook nog iets proberen te doen aan de cultuur van het geven van rondjes in de kroeg… Daar zijn we goed in.

Zelf was ik niet zo’n drinker als jongere, later is dat veranderd en wat dat betreft zit ik wél op de lijn De Vries: Ik hou van een goed glas rode wijn. Onder de afwas praat ik met mijn kinderen liever over iets anders dan hun alcohol gebruik. Ze zijn tenslotte nog 0, 4 en 6. Maar tegen de tijd dat het een probleem wordt zal ik zeker kennis gaan nemen van de aanpak die ik als ouder moet kiezen.

In de gemeente Overbetuwe zijn we aan het nadenken om het subsidie beleid van de gemeente te koppelen aan het beleid dat sportclubs hanteren in hun kantines. Zelf zou ik de subsidie willen koppelen aan het feit dat sportverenigingen uberhaupt een beleid vaststellen m.b.t. alcohol en voeding. Als ze de discussie aangaan met ouders en jongeren daarover, maakt me de uitkomst en wát ze afspreken eigenlijk niet meer zoveel uit.

Alcohol, het woord doet me altijd denken aan het opstel dat ik op de middelbare school schreef het ging over misbruik van deze nectar. 32 rode strepen, omdat ik me één keer had vergist: Alcehol. Dat ik niet de enige ben blijkt wel weer.