Vandaag kreeg ik de vraag of ik “unplugged” was. Ik zag die vraag toen ik in de trein in Arnhem op mijn Iphone mijn twitter account bekeek. I rest my case, had ik kunnen zeggen. Maar de vraag verdient een uitgebreider antwoord. Eén dat niet in 140 tekens te vatten is. Gaf aan dat ze morgen mijn blog moesten lezen. Hier is hij.
Aanleiding voor de vraag was een medewerker van de Rabobank die aangaf dat ze overal een werkplek konden kiezen, op iedere locatie én thuis. Ik gaf aan dat dat concept bij de Rabobank “Rabo Unplugged” heet. Een idee voor een weblog werd geboren.
Zover ik het begrepen uit een training die ik in het voorjaar volgde, bestaat het concept bij de Rabobank uit drie onderdelen. 1. De fysieke plaats waar je werkt doet er niet toe. 2. De (ict) middelen waarmee je werkt kies je zelf. 3. De mensen waarmee je je opdrachten uitvoert behoren tot je netwerk, dit kunnen mensen binnen en buiten het bedrijf zijn. Eén van de belangrijke redenen waarom de Rabobank dit nastreeft, zoals dat werd aangegeven, is om een aantrekkelijke werkgever te blijven voor nieuwe mensen die opgroeien in een wereld waar informatie en social media gemeengoed zijn. Een case beschrijving van de Rabobank maakt dit alles verder inzichtelijk.
De Rabobank speelt hiermee in op een trend die waar mensen die twitteren allemaal deel van uitmaken. Informatie bereikt je sneller, wie je bent en wat je doet wordt belangrijk, “reputatie is de nieuwe munteenheid”. Er komt een nieuwe marketing mix: Passie, Persoon, Profilering en Publiciteit. Organisaties die achter blijven lopen gaan dit merken. Grote organisaties zullen merken dat oude structuren niet te handhaven zijn omdat informatie zich sneller verspreidt dan het licht en oplossingen al gevonden zijn voordat je het probleem hebt onderkend. Oude werkvormen moeten plaatsmaken voor nieuwe. Binnen de organisatie waar ik werk zijn we gestart met een intern Twitter netwerk (yammer) en je merkt nu al dat de onderlinge band tussen mensen wordt versterkt. De virtuele werkelijkheid is niet langer virtueel maar maakt deel uit van de fysieke omgeving.
Ook de politiek aan de ene kant en de gemeentelijke organisatie aan de andere kant krijgen hier mee te maken. Burgerparticipatie is al lang een thema, de slagkracht van je gemeente vergroten door gebruik te maken van kennis wordt de uitdaging. Inwoners organiseren, met elkaar verbinden en laten samenwerken in nieuwe structuren gaat ervoor zorgen dat gemeenten met een andere aanpak hun doelstellingen bereiken. Gemeentes die vasthouden aan ambtelijke procedures en oude denkwijzen zullen vaker te maken krijgen met een oppositie van georganiseerde burgers, die sneller reageren, beter georganiseerd zijn en meer kennis in huis hebben. Het devies wordt if you can’t beat them join them. Als dat op een goede manier gebeurt is de kunstmatige kloof tussen burger en politiek beslecht.
Is dit allemaal unplugged? Denk het wel. De Rabobank lijkt er goed om in te spelen, hoewel ik de verhalen uit de praktijk niet ken. Uitdaging is wel om iedereen mee te krijgen, het is onprettig als in bedrijven of gemeenten een tweedeling ontstaat tussen hen die zich kunnen aanpassen en hen die dat niet kunnen. Het vergt inspanning en aandacht van bedrijven en gemeenten om die processen goed te laten verlopen. Vandaar dat het niet alleen een bottom-up proces mag zijn, maar ook top-down er hard gewerkt moet worden, door managers en visionairs met de juiste instelli.ng.
Ben ik unplugged? Wil graag denken van wel. Las laatst ergens dat mijn generatie (leeftijd 35-50) weleens de slag om management posities kon gaan missen, ten voordele van de jongere generatie juist omdat we niet zouden kunnen omgaan met dit “unplugged” concept, het vergt een nieuwe manier van denken en een andere manier van aansturen. Duidelijk is dat mijn kinderen in een andere samenleving zullen leven, ik zal ze er zo goed mogelijk op voor bereiden.